‘Geouwehoer!’ Een stel voetbalsupporters uit onze residentiestad loopt weg bij Jinek. Ze krijgen hun verbale zin niet en uiten dat in plat Haagse zinnen. Ik moet denken aan ‘de alleenstaande vandaal’ (Kees van Kooten). De enige die blijft zitten is ‘Harry de Tietenman’ (kon een typetje van Wim de Bie zijn). Hij behoort tot een groep van 50 Nederlandse voetbalsupporters die door Qatar zijn geronseld om het WK bij te wonen. Alles wordt betaald op voorwaarde dat ze aanwezig zijn bij de opening van het WK. Verder moeten ze hun Haagse muil houden, behalve als ze negatieve geluiden richting het foute regime horen. Als Haagse farizeeërs moeten ze dat melden. Over hun alcoholhoudende Heinekenblikjes wordt een sticker geplakt: ‘0.0’. De kratjes staan al koud klaar in de appartementen van de inmiddels gedeporteerde achtergebleven bouwvakkers. En Harry mag gerust zijn tieten laten zien. Zeg niet dat de homofobe emir geen gevoel voor humor heeft.
Over farizeeërs gesproken. Meestal is het andersom, maar nu wordt Willem-Alexander in verlegenheid gebracht door het regeringsbesluit om tóch naar Qatar af te reizen. Vanwege belangen, iets met gas of zo. Alex stamelt dat het besluit bij de regering ligt en dat er in de Tweede Kamer over wordt gesproken. Hij trekt natuurlijk nooit aan zijn eigen touwtjes. Het siert hem enigszins dat hij het ook over ‘eigen gevoelens’ heeft. Het pilsje met Poetin komt eveneens ter sprake, maar dat was in een tijd toen er nog niets met Rusland aan de hand was. Ja, ja… zouden ze op de Krim ook geproost hebben?
Sportjournalist Thijs Zonneveld veroordeelt het gedrag van de supporters, maar gaat wel voor de tv naar de wedstrijden kijken. Het is zijn werk, hij moet erover schrijven. NOS-sportverslaggever Jeroen Stekelenburg is van mening dat wij, het Westen, niet begrijpen hoe Qatar denkt. Dat is zeker onbegrijpelijk, Jeroen. Blijf daarom maar thuis. Dat wil Alex ook. Lekker met een pilsje naar het schaatsen kijken. Dat hoort in dit jaargetijde. Oranjegekte genoeg in de verkoelende schaatshal. Ikzelf zit dan met één been in mijn thermo schaatspak en met één oog kijk ik naar de tv. Gordijnen dicht, want ook je buurman kan een farizeeër zijn.
Mark Rutte zei een tijd geleden dat hij geen excuses gaat aanbieden voor iets wat hij niet op zijn geweten heeft. Maar nu gaat Nederland toch excuses maken voor het slavernijverleden. Kosten, want daar gaat het vooral om: 200 miljoen voor een bewustwordingsproces(?) en 20 miljoen voor een museum. Ik wist niet dat Nederland zó hoog in de Quote 500 staat. Die hielden trouwens nog een feestje. Je moet een beetje afleiding zoeken in deze moeilijke tijd van inflatie. Een piekharige vrouw weet niet wat ze met de energiecompensatie moet doen. Ze geeft het maar aan haar kinderen. Vreemd dat die geld bulkende uitbuiktypes niet weten dat de door hen gedragen kleding ook in hun maat verkrijgbaar is.
Waar en/of bij wie komt die 200 miljoen terecht? Voor de mensen die onder vreselijke omstandigheden op plantages werkten, komt het te laat, deze aflaat. Hebben die voorvaders nog bekende, levende nazaten?
Alex zit misschien zelf achter de stuurknuppel van het regeringsvliegtuig. Zonder Máxima, want zij gaat beslist niet naar een land met een fout regime. Zij kiest liever voor een familiebezoek in Argentinië – vliegen boven zee kun je rustig doen daar, tenzij je watervrees hebt. Ik weet niet hoe de vliegroute naar Qatar is, maar als het kan, vlieg dan even met Rutte of wie dan ook van de regering, over Bremen. U weet wel majesteit, het land van uw voorvaders. Mijn vader (geen vóórvader dus) was daar dwangarbeider – Lager Weserlust. Hij heeft het nauwelijks overleefd. De door de NS ‘gesponsorde’ trein bracht hem daar. Zo jammer dat nu net niet díé trein, avant la lettre, uit de dienstregeling was gehaald. Ik ben zijn levende nazaat en erfgenaam; een excuus is nooit aangeboden. Sterker nog, dwangarbeiders – niet te verwarren met gastarbeiders – werden als collaborateurs bestempeld. Nee, ik hoef geen geld. Ik kom al zó veel miljoenen tekort dat ik een miljoen niet mis. Maar, meneer Rutte, maak met de nieuwe Pensioenwet geen potje van mijn door hard werken opgebouwd pensioen. Vergok het niet in de residentiestad: ‘Bad Bet City’.