Corpsballenboot

Vroeger – of mag je dat niet meer zeggen? – was ze overal tegen, maar nu is ze overal voor zolang het niet tegen is. Warrig? Ja, dat is het zeker. Op welke woorden ik nu moet letten… tjonge, daar moet ik zó op letten. Opletten dus.

Ik loop met een vriendin door de Kalverstraat en zeg: ‘Wat lijkt het wel, alle kleuren van de regenboog!’

‘Wat is er mis met de kleuren van de regenboog?’ vraagt ze. Ze staat stil, doet haar handen in haar zij en kijkt me venijnig aan. Even ben ik bang dat ik een regenboogoog krijg.

‘Wat is er mis met de community?’ vervolgt ze.

‘Community? Ik had het over de kleding van die vrouw die ons passeerde.’

‘Welke vrouw?’

‘Ja, nu is ze al gepasseerd.’

‘Hoe weet je dat het een vrouw was?’

‘Dat zie ik toch?’

‘Door welke ogen? Die van jou of van de passerende persoon?’

‘Veel toeristen hè?’ – ik verander gauw van onderwerp. Drie rolkoffers hebben mijn enkels al belaagd.

‘Ja, gezellig. En de komende dagen worden het alleen nog maar meer.’

‘Ja, het is mooi weer.’

‘Ik bedoel Gay Pride! De hele community komt. Ga jij er ook heen?’

Ik pak mijn goudschaaltje en leg er een woord op: ‘Nee.’

‘Waarom niet?’

‘Ik heb er niets mee, dat extravagante’ – goed geformuleerd, al zeg ik het zelf.

‘Nou ja! Eindelijk mogen we coronavrij weer lekker feesten met z’n allen en dan ga jij niet? Is meneer daar weer te hetero voor?’

‘Uh… neem me niet kwalijk hoor. Kan ik ook niets aan doen. En corona is niet weg hè? En…’

‘Wat?’

‘Apenpokken. Mannen die seks hebben met mannen verspreiden het.’

‘Pardon! Personen die onveilig met elkaar vrijen, bedoel je.’

‘Ja, mannen.’

‘Man! Denk toch eens wat meer non-binair!’

We lopen de Kalverstraat uit. Het onderwerp boeren mijd ik maar, als de pest of de apenpokken. Ik besluit om van mijn recht om geen gebruik te maken van mijn recht op vrijheid van meningsuiting gebruik te maken. Dat betekent niet dat mijn gedachten uitgeschakeld zijn.

Maarten van Rossem noemt Caroline van der Plas een gek, zoals die eens in de zoveel jaar verschijnt in de politiek. Ja, en dan heb je ook nog iemand die al jaren voor joker bij De Slimste Mens als zogenaamd jurylid en stoorzender compleet voor gek staat. Nou ja, zit, als een zoutzak, die het werkelijk nergens mee eens is.

Over binaire zakken gesproken. De walgelijke uitspraak van die corpsballen – mannen, nou ja, blagen – dat vrouwen hoeren zijn, sperma-emmers. Stel je eens voor dat zo’n corpsbal medicijnen studeert en – als hij zich niet in een coma zuipt – als gynaecoloog een vrouw behandelt, met welke gedachte doet hij dat dan, hóé behandelt hij haar? Wat moet die vrouw wel niet denken? Die gaat naar zijn vrouwelijke collega, als je tenminste tegen die tijd nog ‘mag’ denken in termen van man en vrouw en onderscheid daartussen – emmers sperma is trouwens zwaar overdreven, een buisje lijkt me meer dan genoeg.

Zijn ze ‘pride’ op hun uitspraak? Zet ze dan op de corpsballenboot in leren strings zonder bretels. Langs de kant gerespecteerde, hardwerkende boerenvrouwen die emmers vol mestoverschot over deze drekqueens kieperen; moeten ze roeien voor hun leven door de Amsterdamse grachten, weer eens wat anders dan bekakt op de Bosbaan.

‘Wil je nog even over de wallen lopen?’ vraagt de vriendin.

‘Nee, dank je wel.’

‘Ja, al die toeristen.’

‘Nee, je breekt je nek over de studenten.’

Oranje handtekening

Twee dagen warmer dan normaal en dan is code oranje, zelfs rood, normaal. Net zoals een storm in een glas water zo normaal is geworden om daaraan een code te hangen. Abnormaal is het om in de zee op een dolfijn te klimmen. Zou die vrouw dat ook met een graadje of 25 hebben gedaan of bestaat er weersonafhankelijke gekte? Zoals op de asociale media, waar mensen menen doodsbedreigingen tegen de dolfijnenklimster te moeten uiten. Ze is zelf naar de politie gegaan en wordt beschuldigd van dierenmishandeling. Toch wel vreemd, ik kan me herinneren dat Anky van Grunsven een gouden medaille kreeg toen ze op de rug van een paard klom en het arme dier allerlei rare pasjes liet doen. Ook worden er reizen georganiseerd naar verre landen waar je met dolfijnen kunt zwemmen: ‘Vinden die dieren hartstikke leuk. Weer eens wat anders dan kunstjes doen in het Dolfinarium. Gaat de mensen ook vervelen.’ En varkens vinden het niet leuk om op weg naar het slachthuis alvast boven het gloeiendhete asfalt met gebroken poten gegrild te worden.

Als je Frank Masmeijer vrijlaat, wie zijn de politie en het Openbaar Ministerie dan om de dolfijnenklimster nog langer vast te houden? Frank had wel een handtekening nodig, want het is niet zo dat de minister door weer en wind daar alleen voor verantwoordelijk is. Dus was het code Oranje: Willem-Alexander zette zijn handtekening en verleende gratie. Een beetje witjes, maar Frank ziet er goed uit. Het ligt dan ook niet aan hem dat hij wegens ziekte wordt vrijgelaten. Nee, het heeft iets met zijn familie te maken. Hij schept natuurlijk een precedent, want wie moet er voor de familie van Holleeder zorgen nu hij zijn familie niet meer kan onderhouden? De opbrengst van het boek van zijn zus zal toch ook minder worden. Maar of Willem gratie verleent aan Willem…? Moord is toch net even wat anders dan voor je plezier dieren afknallen. Daar heb je een opleiding voor. En het goede voorbeeld van boef Bernhard – hoe kun je gratie krijgen als je nooit bent opgepakt? Joop den Uyl had daarvoor getekend.

Over Amalia gesproken. Ze was dolblij een kamer te hebben gevonden met haar nichtje, de influencer Eloise van Oranje. Maar er schijnt stront aan de Oranje knikker te zijn. Wie weet heeft ze wel connecties met de juicy Yvonne Coldeweijer. Voordat je het weet heeft Amalia het met Frank Masmeijer gedaan. Dus zet papa weer eens een handtekening: onder een huurcontract van een grachtenpand, met een eigen parkeerplaats voor de deur. Het optrekje schijnt niet van de pandjesprins te zijn – dat lijkt me toch onmogelijk.

In de Griekse wateren zwemt geen dolfijn. Máxima zwemt er met een badmuts op rond. Ze heeft code rood afgegeven: weinig kans voor Alex om erop te klimmen, daar heeft hij een handtekening voor nodig.

Zomer in Amsterdam - wapperende gedachten

‘U zult op de volgende tram moeten wachten,’ zegt de conductrice. ‘Er is hier al een passagier met een kinderwagen.’

‘Maar ik moet naar het consultatiebureau,’ zegt de moeder beteuterd. ‘Ik heb al een volle tram voorbij moeten laten gaan om dezelfde reden. Zo kom ik er nooit.’

‘Als die jongelui hun voeten van de bankjes halen en gaan staan, dan kan die mevrouw hier best zitten met de kinderwagen naast haar,’ zegt een man.

‘Kanker op man. Tief op met dat wijf met die kinderwagen en rij door. Anders komen we te laat op school. Krijgen we weer straf van die kankerlijers.’

Naast me een vrouw die minder douchen wat te stringent doorvoert; morgen maar weer op de fiets!

De tram snerpt door gewenning geruisloos geworden de bocht door. Voor het Anne Frankhuis staat de gebruikelijke rij. Aan de voet van die oude Wester staat een man in gedachten. Hij gaat toch op het terras zitten; misschien wordt hij bediend. Yuppen wordt gevraagd niet zo luidruchtig te doen. Studentes ‘doen nog een bierrrrtje, zeg maarrr…’ De klepels van het carillon slaan tegen de Hemony-klokken. De wijkagent kijkt alle richtingen op, maar nooit de juiste.

Een man draait een zwaar shaggie, een dame kucht alvast. Een junk blowt windstil wiet. Een meisje showt haar decolleté, de stratenmaker doet hetzelfde, maar beseft dat niet als hij bezweet en met pijn in zijn knieën zich een weg beukt naar zijn uitgestelde pensioenleeftijd.

Er staat weinig wind op deze julidag. Ik zit nog niet eens een minuut op het terras of mijn gedachten wapperen meer dan de vlag met Palm erop. Hoeveel gedachten huizen er niet in mijn hoofd?

De vlag van Palm zit die van Hartevelt behoorlijk in de weg, net of die hem de winst niet gunt op het volle terras met mensen die ook hun gedachten hebben: goed, slecht of ergens ertussenin. Alsof er een voorkeur moet zijn. Wie geeft zijn hart aan wie of heeft dat al gedaan en om welke reden? Zo heb ik er weer een gedachte of wat bij gekregen. Niemand kent ze totdat ik er toestemming voor geef door ze op te schrijven. Wie zal er winnen, bier of jenever? En wie verliest de strijd, mogelijk van beide, want gezopen wordt er.

McDonald’s denkt wel aan je gezondheid. Eerdaags mag je op de terrassen van McDonald’s niet meer roken, zodat je door de qua vorm en inhoud niet te eten driedubbele hamburger wegwerkend je cholesterol rookvrij op peil houdt. Of draai ik de boel nu om? Nou, daar zijn de Amerikanen zelf mee begonnen. Uit protest de vlag omkeren, zoals bij Black Lives Matterprotesten. En wij apen maar wat graag het land waar ze met de bijbel op tafel elkaar overhoopschieten na. Kijk maar naar de boerenprotesten. Wat het voor zin heeft? Ach, als de vlaggetjes op de wangen bij een volgend WK-voetbal of schaatstoernooi maar op de juiste manier zijn aangebracht voordat het bier, de jenever of berenburg naar binnen wordt gewerkt. Na afloop lekker met z’n allen naar McDonald’s.

De tram rijdt ‘s avonds langs Artis Natura Magistra, De natuur is de leermeesteres van de kunst. In dit geval van de retoriek: een talkshow met Renze Klamer, nieuwkomer bij RTL. In de tuin van Artis praat Renze na bij OP1 te zijn weggestuurd onder een andere vlag en met publiek dat betaald wordt(!). Thuis zie ik in de herhaling een jongeman uit een andere gezellige stad, Utrecht, aan tafel zitten. In het hol van de leeuw vraagt Renze retorisch wat hij ervan vindt dat statushouders tijdelijk voorrang hebben bij het verkrijgen van een sociale huurwoning, waarop de man al jaren wacht. ‘Eigen mensen eerst,’ zegt de man. ‘En Oekraïense vluchtelingen dan?’ vraagt Renze – ja, als je je publiek betaalt en je beoordeeld wordt aan de hand van kijkcijfers dan verhaspel je jezelf in de zegswijze ‘je waait mee zoals de vlag er nu bij hangt’.

Boeren, burgers en buitenlui

Een politieagent schiet op een trekker. Zelfs een grote band kan de politie niet raken, de kogel komt terecht in het frame en mist op een haar na de 16-jarige bestuurder – 16 jaar? Weet zijn moeder dat hij aan het demonstreren is? De agent meent zijn collega’s te moeten beschermen, bang dat de jongen op hen in zou rijden. De jongen zegt dat hij juist naar huis wilde rijden: ‘Guus kom naar huus’ of zoiets.

Hier heeft Nederland een mening over, dat wil zeggen de asociale media. Tjongejonge! Pro-boer, contra-boer, ‘loop naar je moer’ et cetera. Het zijn de meningen van de burgers (die van boeren en buitenlui zie ik amper). Wat een taalgebruik: dt-fouten, hoofdletters ontbreken om maar helemaal niet te spreken van verbindingsstreepjes, terwijl we tijdens de coronatijd toch zoveel behoefte aan verbinding hadden, totdat die gedachte werd ontbonden, want anders kun je hulpverleners natuurlijk niet met stenen of vuurwerk bekogelen. Sommigen beweren dat de boeren het stikstofprobleem niet veroorzaken, anderen zeggen dat de lucht sowieso voor een groot deel uit stikstof bestaat – stikstof is stikstof, nietwaar? Weer andere burgers menen dat Nederland te vol is en geven de buitenlui de schuld.  

De agent is inmiddels ondergedoken. Ik vermoed bij Johan Remkes, de reddende formatiefee – wie zegt dat een fee geen man kan zijn? Hij gaat met de boeren praten; zal daar wel een goede fee voor krijgen. Maar dat is gek, daar hebben we toch een goedbetaalde minister voor? Het kan natuurlijk zijn dat zij – ja, het is een vrouw – tijdens het zomerreces op vakantie gaat. Ik raad haar aan met trillende kinderen aan te schuiven in de rij op Schiphol. Kamperen bij de boer lijkt mij geen goed idee.  

En wat doet de taalpolitie intussen? Die grijpt niet in terwijl ze toch machtige wapens heeft: gesproken én geschreven woorden. Maar die gebruikt ze liever inclusief, genderneutraal, non-binair en vooral op de ‘persoon’ gericht. Merkwaardig dat je dan niets hoort over de benaming van een steeds groter wordende groep: bejaarden. ‘Personen van jaren’ lijkt mij eigentijdser. En die personen, al dan niet met geverfd haar, weten nog wat muziek maken is, ondanks denigrerende opmerkingen dat ze als bejaarden ermee moeten stoppen. Mick Jagger vraagt in gebrekkig Nederlands, maar Twitterproof, of er ook boeren in de zaal zijn, want een gewelddadige situatie zoals jaren geleden in Scheveningen herinnert hij zich nog prima. Ook is hij in hetzelfde gebrekkige Nederlands dankbaar dat zijn publiek niet naar Frans Bauer is gegaan, dit naar aanleiding van de opmerking van een ‘fan’ toen de Stones hun eerdere concert door corona van Mick Jagger moesten afgelasten. Wat sympathiek van Frans Bauer dat hij toch even laat weten trots en zelfs sprakeloos te zijn dat Mick zijn naam heeft genoemd. De waardering gaat hier de grap voorbij. Zo zie je maar weer: zelfs een Duitse boer kan aardig zijn.

De cabaretier van jaren Freek de Jonge zei laatst dat hij sommige dingen uit zijn oude shows door veranderde opvattingen nu niet meer zou zeggen. Vreemd dat hij dan (aandacht?) een grap twittert over een terminale patiënt in een ziekenhuisbed, die door een begeleider naar het Stones-concert wordt gebracht: ‘Voor de Stones komt hij zijn bed niet uit.’ Gaat de grap hier de humor voorbij?

Deel deze pagina